His House (Film, 2020) - MovieMeter.nl (2025)

Aardige horrorfilm die het vooral moet hebben van de origine en schrijnende insteek.

3,5

Op zich een aardig drama verpakt in horror elementen. De heersende trauma wordt daarmee begrijpelijk en voelbaar gemaakt.

Aan de andere kant wordt het naar mijn idee ook wel erg overdreven, de schrijnende voorzieningen en het cynisme die letterlijk door alles en iedereen worden benadrukt. Ik weet niet hoe het er in de UK aan toe gaat, maar ik kan mij niet voorstellen dat het zo ongenuanceerd in de praktijk verloopt. Daardoor voelde het ook enigszins als stemmingmakerij: vluchteling als het pure, eerlijke slachtoffer en het grote boze Westen waar iedereen een hekel heeft aan 'buitenlanders'. De enige genuanceerde scène betreft dit onderwerp, was die met de donkere jongens (en dus niet alleen de boze witman) die zich net zo hatelijk gedroegen als de rest.

Peele-tergeist! En ik weet het, de naam Jordan Peele wordt nu al vermoeiend overal bijgehaald, zelfs als hij niets met de film te maken heeft. Dat was al zo bij Antebellum en ook bij His House komt zijn naam voorbij. Alsnog is het niet heel vreemd, want His House past wel in zijn straatje. His House vertelt een dramatisch verhaal over bootvluchtelingen die een plek krijgen in Engeland, maar een afschuwelijk trauma met zich meebrengen. Dit alles wordt vervolgens in een spookhuisfilm gezet. Een spookhuisfilm met in het eerste uur oprecht effectieve scares, met name één van de eerste jumpscares was ijzersterk. Het drama heeft echter veelal de overhand. Dat werkt overigens prima, het zijn die kleine vleugjes humor en luchtigheid - waarbij Remi Weekes echt lijkt Jordan Peele na te willen doen - waar de film qua toon een verkeerde kant opslaat. Het is echter maar summier, de film is vooral een sterk drama met aan het begin een paar sterke scares. Tijdens de climax - als de ijzige sfeer wordt ingewisseld voor wat meer ‘in your face’ horror - wordt het allemaal jammer genoeg een beetje dommer.

3,5 sterren.

Sterk drama dat op originele wijze verschrikkelijke gevolgen van de vlucht uit een door oorlog verscheurd land, en de keuzes die daarvoor/daarbij gemaakt worden, laat zien.

De horror is niet direct horror voor de kijker, maar wel zeker voor de man en de vrouw waar dit allemaal om draait.

Ambtenaren, de film lijkt het vooroordeel te bevestigen maar gelukkig weten we dat één voorbeeld niet staat voor alle andere voorvallen. Gelukkig maar voor de ambtenaren.

Hier worden ze als cynische en onverschillige mensen opgevoerd en ik hoop niet met deze lui in aanraking te komen.

De film, deze gaat over een jong paar dat het door oorlog verscheurde Zuid-Soedan ontvlucht en terecht komt ergens in niemandsland dat gelegen lijkt in Groot-Brittannië. En daar begint langzaam een achtervolging door geesten en het verleden van hen op gang te komen. Je ziet dat de cultuurverschillen een grote rol beginnen te spelen als ze over de geesten beginnen te spreken tegen de toegewezen ambtenaren. Deze zijn in ons moderne deel van de wereld helemaal ontgroeid van natuur en geestenwereld.

Langzaam maar zeker wordt het huis onbewoonbaar, letterlijk en figuurlijk!

Een 7!

Vluchtelingenhorror. Gelukkig blijft het smaakvol en verzandt de film niet in exploitatie. Feitelijk is dit ook gewoon een dramafilm bekeken door een horrorlens. Wel een wat onevenwichtige film overigens. Enerzijds is de film wel erg traag, anderzijds krijg je op een gegeven moment een overdaad aan verschijningen voorgeschoteld, deels ook vrij standaard voor horrorfilms. Zonde, want individueel bekeken steken veel scènes toch aardig in elkaar, met name in het begin.

Het sterkste aan de film zijn overigens de momenten van surrealisme. Daarin doet de film inderdaad wel wat aan Jordan Peele zijn werk denken. Geweldig ook die scène waarin Bol gaat winkelen en exact dezelfde kleren koopt als die een blanke Britse man op een poster draagt. Zeer overtuigend spel ook van Dirisu en Mosaku. Een dikke 3.0*.

Horrorfilm over twee Afrikaanse vluchtelingen die de overtocht naar Engeland hebben weten te maken en na een periode in het opvangcentrum mogen verruilen voor een woning, maar wel onder zeer strikte strikte voorwaarden. Hoewel het huis in alle opzichten slecht is onderhouden Bol [Sope Dirisu] en Rial [Wunmi Mosaku] bijzonder blij dat ze een woning hebben. Maar al snel worden ze geplaagd door visioenen: Bol ziet de geest van een meisje dat zich verstopt in de tussenruimtes en Rial ziet de geesten van bewoners van het dorp waar ze vandaan komen. Bol en Rial proberen elk op hun eigen manier deze vorm van hekserij tegen te gaan, maar dat heeft onvoorziene en onaangename gevolgen.

De eerste helft is onevenwichtig van toon en daar vrij ontmoedigend, maar de tweede helft is een interessante mix van horror en migratiedrama die op beide punten scoort, mede dankzij het goede spel van de hoofdrolspelers en sfeervol camerawerk van de Belgische cinematograaf Jo Willems.

Ja , het was voor mij niet echt een horror/ enorme thriller .. de film is wel spannend tijdens bepaalde delen, maar verder niet meer dan dat.

Het verhaal was iets mager met een aantal kippenvel momenten in het begin ,omdat het nog wat onduidelijk was. Daarna kon ik niet veel spanning meer vinden in de film en nam het af .

Geen enorme horror film, maar verder wel oké .

"This is my house, get out!"

Voor mij is dit verhaal behoorlijk nieuw en ik heb dit ook nog niet eerder gezien een plus punt voor de originaliteit. Voor deze 2 mensen is het (nog steeds) een horror en zo heb ik het ook beleefd een goede weerspiegeling van hun verwerking van hun demonen.